میرحسین موسوی: در نماز جمعه این هفته شرکت می کنم / خون به ناحق ریخته شده هدر نمی‌رود

فردا 26 خرداد نماز جمعه تهران به امامت آیت الله رفسنجانی برگزار می شود. بیشتر تحلیلگران معتقدند هاشمی موضعی میانه روانه خواهد داشت و ضمن حمایت از موسوی و کروبی و دعوت از حامیان آنها به آرامش آمدن مردم به خیابانها را نکوهش و اغتشاشگران را محکوم خواهد کرد.
اگر این پیش بینی ها درست از آب در بیاید آنچه که فردا میتواند مهم و تعیین کنده باشد حضور پر شور مردم و نحوه برخورد حاکمیت با آن خواهد بود و نه صحبت های رفسنجانی. نوشتن بیشتر در این مورد را موکول میکنم به شنبه.
منبع کاریکاتور: روز آنلاین

موسوی و رهنورد در خانه سهراب اعرابی و در کنار مادرش

منبع وبلاگ آق بهمن

جنبش سبز ایران نیازمند تئوری جدیدی است

بیست و پنجم خرداد هزار و سیصد و هشتاد و هشت بنا به آمار شهرداری تهران بیش از سه و نیم میلیون نفر از میدان امام حسین تا بعد از میدان آزادی با راهپیمایی بدون خشونت خود دوران جدیدی را در تاریخ خاورمیانه آغاز کردند.
این اعتراضات بدون خشونت بود هرچند گهگاه با خشونت از جانب دولت و گروه شبه نظامی بسیج مواجه شد. و هم ازین رو توانست افکار عمومی را در جهان به حمایت از خود برانگیزد.
سی سال پیش وقتی ایرانیان به مبارزه با حکومت توتالیتر پهلوی برخواستند خشونتی ابراز میداشتند که کمتر از خشونت دولتی نبود. اما امروز شاهد این هستیم که مردم حتی در مقام دفاع از خود سعی دارند از خشونت اجتناب ورزند.
گمان نمی کنم هیچ شاهدی باشد که اوضاع امروز و اوضاع سی سال پیش ایران را مقایسه کرده و متوجه این تحول عمیق در افکار و اندیشه های ایرانیان نشده باشد.
از دیگر جنبه های مهم و قابل تامل اعتراضات اخیر حضور زنان است که به نظر من حتی گسترده تر و جسورانه تر از مردان در خیابانها آمده و حقوق خود را مطالبه میکردند. این جنبه زنانه جنبش سهم به سزایی در خشونت پرهیزی اعتراضات مردم ایفا میکند و در گذشته نمونه ای در خاورمیانه نداشته است.
مطالبات مردم تفاوت ماهوی با خواسته های آنان در گذشته دارد . این جنبش میتواند با برخی شعارهای سی سال پیش اعلام موجودیت کند اما نمی تواند خود را در آئینه همان نظریه های انقلاب 57 بازیابد.
از اینجاست که من فکر میکنم این جنبش نیازمند نظریه پردازی جدیدی است و اینکار به عهده متفکرین عرصه اندیشه سیاسی است.
حرکت رو به جلوی جنبش سبز ایران نیازمند بازیافتن موقعیت خودش است و این ارزیابی به نظریه ای جدید نیاز دارد که متعلق به شرایط امروز ایران باشد.