قرار بود روز25 اردیبهشت، دانشجویان معترض در دانشگاههای سراسر کشور دست به اعتصاب و تجمعات اعتراضی بزنند. اقدامی که در اعتراض به امنیتی شدن فضای دانشگاهها صورت میگرفت و از جانب شورای هماهنگی جنبش سبز نیز مورد حمایت قرار گرفته بود. اما استقبال از این دعوت آنقدر گسترده نبود که بتواند در فضای جامعه تنین انداز باشد. در برخی دانشگاهها تنها برخی از کلاسها تعطیل شد و در یکی دو دانشگاه تجمعات کوچکی برپا شد.
اگر چنین دعوتی دو سال پیش و در روزهای اوج جنبش انجام می شد میتوانست به تعطیلی دانشگاهها و حتی شکل گیری تجمعاتی در بیرون دانشگاهها منجر شود.اما اینگونه نشد.
چند روز پیشتر اما بدون اینکه برنامه ریزی قبلی وجود داشته باشد در مکانی که کمتر سیاسی است انفجار اعتراضات مردم هزینه بزرگی بر نظام تحمیل کرد.
حوادث ورزشگاه آزادی نشان از میزان بسیار بالای نارضایتی عمومی در جامعه بود. طوری که به یکباره هفتاد هزار تماشاگر فوتبال شعارهای ضد حکومتی سر میدهند.
اما حوادث 25 اردیبهشت نشان از یاس دارد. نا امیدی از راه سبز امید انگیزه شرکت در اعتراضات برنامه ریزی شده توسط جنبش سبز را کاهش داده است. دیگر حتی در محیط به شدت سیاسی دانشگاهها نیز تعداد کمتری حاضر به پرداخت هزینه برای پیروزی جنبش سبز هستند.
من از این حوادث اینطور نتیجه میگیرم که مردم مترصد فرصتی برای شورش هستند اما دعوت های جنبش سبز در آینده نیز با استقبال زیاد مواجه نخواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر